اثرات سمیت حشره کش های آبامکتین، اسپینوسد و کلرپیریفوس روی سنک شکارگرorius albidipennis reuter در شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای

سنorius albidipennis reuter  شکارگر مهم آفات اقتصادی در گلخانه ها می باشد. این مطالعات به منظور مقایسه میزان کشندگی سه حشره کش آبامکتین، اسپینوسد و کلرپیریفوس در شرایط آزمایشگاهی (پتری دیش) و گلخانه ای (قفس برگی) صورت گرفت. مقادیر lc50 و lc90 برای هر دو جنس نر و ماده تعیین گردید. مقایسات به وسیله ی نسبت مقادیر lc50 و حدود اطمینان 95%  انجام شد. در هر دو شرایط آزمایشگاهی و گلخانه ای، میزان سمیت حشره کش های به کار برده شده در نرها بیشتر از ماده ها بود. میان سمیت سه حشره کش، اختلاف معنی داری وجود داشت. کلرپیریفوس دارای بیشترین میزان کشندگی در شرایط آزمایشگاه ( ppm06/0 lc50= برای نر وppm  05/0 lc50= برای ماده) و گلخانه (ppm 08/0 lc50= برای نر و ppm 11/0 lc50= برای ماده) و اسپینوسد دارای کمترین میزان سمیت در شرایط آزمایشگاهی (ppm 83lc50= برای نر و  ppm 3/99 lc50= برای ماده) و گلخانه ای (ppm 7/188 lc50= برای نر وppm 7/214 lc50= برای ماده) بود. مقایسه ی نتایج بررسی های گلخانه ای و آزمایشگاهی نشان داد که میزان سمیت هر سه حشره کش در زیست سنجی گلخانه ای پایین تر از زیست سنجی آزمایشگاهی بود ولی این تفاوت برای اسپینوسد بسیار قابل توجه بود. بنابراین می توان نتیجه گرفت که در ارزیابی اثرات آفت کش ها روی بندپایان مفید،  باید از چندین روش آزمایشی استفاده شود.